تفاوت کوچینگ و منتورینگ در چیست؟

خیلی ها این سؤال را از من می پرسند که تفاوت کوچینگ و منتورینگ در چیست؟ آیا تفاوتی هم میان کوچینگ و منتوریگ وجود دارد یا نه؟ چرا که مهارت های مورد نیاز برای هر دو مشابه هستند، و هر دو به عنوان ابزار توسعه حرفه ای مورد استفاده قرار می گیرند، اما ساختار و نتیجه متفاوت است. بیشتر اوقات، کوچینگ و منتورینگ به صورت متناوب در زمینه تجارت کار می کنند. اما علی رغم آنچه ممکن است بیشتر افراد فکر کنند، بین این دو تفاوت زیادی وجود دارد. چطور است اول تعریفی از هر دو را برای درک بهتر خودمان بیان کنیم و بعد به سراغ تفاوت هایشان برویم.
 
مجموعه آموزش های رایگان و کاربردی در سایت دکتر علیرضا فیروزی که زندگی شخصی و حرفه ای شما را متحول میکند : 
آموزش مدیریت و رهبری کسب و کار 
آموزش روش های مذاکره کردن و برقراری ارتباط موثر 
آموزش کوچینگ فردی و بیزینس کوچینگ 
 

تعریف کوچینگ

فدراسیون بین المللی کوچینگ،  تعریفی از کوچینگ را به عنوان ” مشارکت با مراجعه کنندگان در فرایند فکر کردن و ترغیب کردن آنها تا از حداکثر پتانسیل شخصی و حرفه ای خود استفاده کنند” ارائه می کند. فرایند کوچینگ در واقع به شخص کمک می کند تا از آن چیزی که هست به آن چیزی که می خواهد برسد.

تعریف منتورینگ

گروه بین المللی منتور (IMG) مربیگری را به عنوان ” فرایند انتقال مستقیم تجربه و دانش از شخصی به شخص دیگر” تعریف می کنند. همچنین IMG مربیگری را ” روشی برای دستیابی به اهداف تعیین شده” تعریف می کند. منتوریتگ در واقع یعنی سفر به تجربیات دیگران. رابطه ی بین منتور و مراجعه کننده مانند رابطه ی استاد و شاگردی است.
سازمان ها می توانند هم از کوچینگ و هم از منتورینگ استفاده کنند. در این مقاله برخی از اصلی ترین تفاوت کوچینگ و منتورینگ را بررسی خواهیم کرد.

تفاوت کوچینگ و منتورینگ

1 . جهت گیری

منتورینگ حول محور روابط است. اگرچه ممکن است کوچینگ و منتورینگ هر دو در ابتدا روی اهداف یا شایستگی های یادگیری متمرکز شوند، اما با گذشت زمان آنها پیوند و ارتباطی ایجاد می کنند که اغلب از موارد خاص در محل کار فراتر می رود.
کوچینگ در حدود وظایف تعریف شده است. از کوچینگ ها غالبا خواسته می شود که به افراد کمک کنند که در مناطق خاصی مهارت بیشتری داشته باشند یا به مهارت های مهمی در محل کارشان که فاقد آن است برسند. برخی از نمونه مهارت ها ممکن است شامل حل و فصل تعارض، تفکر استراتژیک یا گفتار عمومی باشد.

2 . تمرکز

منتورینگ توسعه محور است و تمرکز روی زمان آینده دارد. یک منتور تجربه خود را در تلاش برای تأثیر مثبت در رشد شخصی و حرفه ای مراجعه کننده به اشتراک می گذارد.
کوچینگ عملکرد محور است و تمرکز آن روی زمان حال است. هدف بهبود، تقویت یا دستیابی به مهارت های جدیدی است که می توان سریعا از آن استفاده کرد.

3 . مدت زمان

منتورینگ نیاز به یک تعهد زمانی قابل توجه از هر دو طرف دارد. منتور و مراجعه کننده ممکن است به عنوان آشنایی گاه به گاه شروع کنند، اما غالبا روابط های محکمی ایجاد می کنند که می توانند سال ها ادامه پیدا کنند. در واقع می توان گفت که رابطه منتورینگ و مراجعه کننده بلند مدت است.
کوچینگ پایان مشخصی دارد و کوچ و مراجعه کننده ممکن است فقط یک دوره زمانی همدیگر را ملاقات کنند، اما معمولا وقتی مراجعه کننده در مهارت یا هدف خاصی را که در آن کار می کردند، کار آزموده شده باشد، این رابطه خاتمه می یابد. در واقع رابطه کوچینگ و مراجعه کننده اش یک رابطه کوتاه مدت است.

4 . نظارت

منتورینگ نیاز به نظارت کمی دارد. اگر چه ممکن است یک مدیر برای یک برنامه به عنوان مشاور منصوب شود، اما نظارت رسمی به ندرت لازم است. در بیشتر موارد منتور و مراجعه کننده جهت روابط خود را هدایت می کنند.
کوچینگ نیاز به مشارکت فعال دارد. یک مراجعه کننده باید پیشرفت را تحت نظر داشته باشد، بازخورد منظم را از کوچ بخواهد و اغلب اوقاتی را مشخص کند که یک ابتکار کوچینگ باید به چه نتیجه برسد.

5 . ارزیابی

با منتورینگ، موفقیت معمولا به صورت گسترده صورت می گیرد. درحالی که مزایا ممکن است شامل روحیه بهبود یافته یا گردش مالی پایین باشد. سازمان ها می توانند برای شناسایی شاخص های کلیدی عملکرد که ناشی از رابطه مربیگری هستند، چالش برانگیز باشند.
با کوچینگ، سنجش آسان تر است. اهداف خاص به طور واضح از قبل مشخص شده اند و دستیابی به آنها قابل پیگیری و سنجش است.

6 . انتخاب

کوچینگ و منتورینگ را می توان با توجه به تخصص در صنعت (بانکداری، مراقبت های بهداشتی، تولید) و همچنین تخصص در موقعیت (بازاریابی، امور مالی، منابع انسانی) و مجموعه مهارت های (سخنگو، صندلی کمیته، مجری کنفرانس) یا سایر تخصص های ارزشمند برای کار با متخصصان انتخاب کرد. که می تواند یک زندگی حرفه ای را بهبود ببخشد، مانند خدمات جامعه یا سرویس هیئت مدیره. تفاوت کوچینگ و منتورینگ در این مورد بسیار مهم است.

7 . ساختار

منتورینگ، جلسات غیر رسمی دارد، براساس نیاز که توسط مربی مورد تأیید قرار می گیرد.
کوچینگ، به طور سنتی ساختار یافته تر، با جلساتی که به طور منظم برنامه ریزی می شوند، مانند هفتگی، دو هفته ای یا ماهانه.

 8 . تجربه و تخصص

در منتورینگ، منتور در حال انتقال تجربیات است نه علم. البته باید این را در نظر بگیریم که برای منتور شدن داشتن تجربه کافی نخواهد بود.
در کوچینگ، مربیان به دلیل تخصص خود در یک منطقه خاص استخدام می شوند و مربی آرزوی بهبود مهارت های مراجعه کننده ی خود را دارد. مهارت هایی مثل: مهارت های فردی، رهبری، ارتباطات فردی، فروش و ..

9 . دستور جلسه

دستور کار منتوریتگ توسط مربی تعیین می شود و همچنین مربی از برنامه ها پشتیبانی می کند.
دستور کار کوچینگ به منظور تأمین نیازهای خاص توسط مربی و مراجعه کننده ایجاد می شود.

10 . سؤال کردن

در رابطه با منتورینگ، مربی به احتمال زیاد سؤال های بیشتری خواهد کرد که این به تخصص مربی ضربه می زند. در کوچینگ، پرسیدن سؤالات زیاد به مربیان کمک می کند تا تصمیم های مهمتری بگیرند، تغییرات رفتاری را بشناسند و اقدام کنند.
 
در یک جمله می توان این تفاوت کوچینگ و منتورینگ را این طور بیان کرد که: یک کوچینگ برای پاسخ های شما سؤالات خوبی دارد در حالی که یک منتورینگ برای سؤالات شما پاسخ های بسیار خوبی دارد.

نتیجه

در منتورینگ، نتیجه یک رابطه می تواند با گذشت زمان تغییر کند. مراجعه کننده معمولا علاقه کمتری به نتایج خاص، قابل اندازه گیری و یا تغییر رفتار دارد او بیشتر علاقه به پیشرفت کلی دارد.
در کوچینگ، نتیجه خاص و قابل اندازه گیری است و نشانگر بهبود و تغییر مثبت در حوزه عملکرد مطلوب است.
 
حال که تفاوت کوچینگ و منتورینگ را متوجه شدید باید دقت کنید که در چه زمان و برای چه کاری باید از چه مربی استفاده کرد.

چه زمانی باید از یک کوچ استفاده کرد؟

– زمانی که می خواهید یک استعداد خام را با یک مهارت جدیدی پرورش دهید.
– با یک مهارت جدید، حرفه ای را تجربه کنید.
– به افرادی که انتظارات یا اهدافشان را برآورده نمی کنند کمک کنید.
– کمک به رهبران در مقابله با تغییر در مقیاس بزرگ از طریق ادغام یا کسب مانند مدیریت تیم های جدید.
– زمانی که می خواهید یک حرفه را برای پیشرفت در سازمان آماده کنید.
– بهبود رفتار در یک دوره زمانی کوتاه.
 

چه موقع باید از یک منتور استفاده کنیم؟

– از متخصصان با استعداد و باانگیزه استفاده کنید تا روی حرفه و توسعه زندگیتان تمرکز کنند.
– از افراد الهام بگیرید تا ببینید در زندگی حرفه ای و کاری خود چه چیزی ممکن است برای شما بهتر باشد.
–  زمانی که می خواهید پیشرفت رهبری حرفه ای را تقویت کنید.
– انتقال دانش از افراد حرفه ای ارشد به افراد جوان.
– زمانی که قصد دارید روابط بین فرهنگی را در سازمان گسترش دهید.
– زمانی که می خواهید از فرآیند منتورینگ به عنوان متولی برنامه ریزی جانشینی استفاده کنید.

در آخر

کوچینگ و منتورینگ هر دو در محل کار امروز نقش مهمی دارند. بسته به شرایط، ممکن است یکی از دیگری ارجح تر باشد. هنگام تصمیم گیری در مورد استفاده از کوچ و منتور، هدفی را که می خواهید به آن برسید را در نظر بگیرید. کوچ و منتور هر دو به روش های مختلفی برای دستیابی شما به اهدافتان کمک می کنند. در حقیقت، برخی از افراد بسته به هدفی که دارند از کوچ و منتور استفاده می کنند. در کوچینگ و منتورینگ اعتماد، احترام و محرمانه نگه داشتن روابط مهم هستند. با این حال باید قبل از انتخاب مربی تفاوت کوچینگ و منتورینگ را در نظر گرفت تا بتوان بهترین مربی را برای رسیدن به هدف انتخاب کرد.